“Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση λόγω πανδημίας, … που θ’ αφήσει πολλά άλυτα προβλήματα πίσω της”, δηλώνει στην “ε” ο μουσικός, συνθέτης και ηθοποιός Γιώργος Χατζής, εκφράζοντας, παράλληλα, το παράπονό του, για … το “πάγωμα” των τεχνών και όλων των καλλιτεχνικών δράσεων.
Ωστόσο, χωρίς να χάνει την αισιοδοξία του εύχεται στους αναγνώστες της εφημερίδας “να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες”.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του Single, με τίτλο “Παγκόσμιος Δαίμονας”.
Και όπως αναφέρει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε “πρόκειται για ένα τραγούδι βιωματικού περιεχομένου, με κοινό παρονομαστή για πολλούς από εμάς.”
Η συνέντευξη
“Ε”: Eπιστρέψατε με ένα νέο Single “Παγκόσμιος Δαίμονας”. Πείτε μας για αυτό το τραγούδι.
– Ο Παγκόσμιος Δαίμονας είναι ένα τραγούδι που περιγράφει το σήμερα καθώς και την πολιτικοκοινωνική κατάσταση που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Είναι αυτός ο “δαίμονας” που μας κατατρέχει όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης.
Οι περισσότεροι από εμάς κάπου χρωστάνε και όσοι δε χρωστάνε θεωρούνται πλούσιοι στις μέρες μας. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης δημιουργήθηκε αυτό το τραγούδι αποσκοπώντας σε μία πνευματική αφύπνιση του σύγχρονου ανθρώπου.
Ως καλλιτέχνες οφείλουμε να περνάμε μηνύματα στον κόσμο, αλλά και να αποτυπώνουμε ιστορίες και καταστάσεις μέσω της τέχνης. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για ένα τραγούδι βιωματικού περιεχομένου, με κοινό παρονομαστή για πολλούς από εμάς.
“Ε”: Τι έχετε αποκομίσει σα σύνολο μέσα από αυτή τη διαδρομή που έχετε κάνει, τι νιώθετε ότι έχετε καταφέρει;
– Οπωσδήποτε κρατάω κάποιες ιδιαίτερες στιγμές της μουσικής μου καριέρας και θεωρώ τον εαυτό πολύ τυχερό που τις έζησα. Από την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Μέγαρο Μουσικής ως τη μεγάλη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Καλλιμάρμαρο και τη μακροχρόνια συνεργασία μου με τους Άγαμους Θύτες. Οι εμπειρίες μέσα από συνεργασίες και οι γνωριμίες με ανθρώπους σημαντικούς είναι κάτι το οποίο μου έχει προσφέρει μεγάλη χαρά. Είναι ευλογία να έχεις συμπράξει με μεγάλους καλλιτέχνες που ήταν και είναι σπουδαίοι άνθρωποι. Μαθαίνεις από αυτούς και κρατάς όσο μπορείς σαν φυλαχτό αυτές τις στιγμές. Αν μπορώ να πω ότι έχω καταφέρει κάτι, είναι ότι έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από την τέχνη με πολλή δουλειά και μελέτη. Η ιδιαιτερότητα της δουλειάς μας είναι τέτοια που εκεί που νομίζεις ότι κατάφερες κάτι, έρχεται κάτι καινούργιο μπροστά σου που σε προκαλεί να το κατακτήσεις και αισθάνεσαι ότι ξεκινάς πάλι από την αρχή.
“Ε”: Είστε ένας σπουδαίος μουσικούς που καταφέρατε ν’ αφήσετε έντονα το στίγμα σας στα μουσικά δρώμενα του τόπου μας, είτε από την προσωπική σας πορεία ή μέσα από σημαντικές συνεργασίες; Πιστεύετε ότι μας καθορίζουν οι συγκυρίες ή οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή;
– Σίγουρα οι συγκυρίες παίζουν σπουδαίο ρόλο στη ζωή μας. Αισθάνομαι όμως ότι υπάρχει μία άρρηκτη σχέση μεταξύ των συγκυριών και των επιλογών του κάθε ανθρώπου.
Σας παραθέτω ένα προσωπικό παράδειγμα. Όταν ξεκίνησα τις μουσικές σπουδές μου στο Ωδείο Αθηνών η πρώτη μου επιλογή ήταν το πιάνο. Δυστυχώς όμως οι θέσεις των μαθητών είχαν συμπληρωθεί. Από επιλογή μου και αφού είχα ένα βιολί που μου είχε φέρει ο πατέρας μου στο σπίτι, κατέληξα τελικά να γραφτώ στο βιολί δοκιμαστικά για να μη χάσω το χρόνο. Η συγκυρία μοναδική γιατί ο πρώτος μου δάσκαλος έγινε η αφορμή να αγαπήσω το βιολί και να πορευθώ μέσα στα χρόνια με το μοναδικό αυτό όργανο.
“Ε”: Πώς βιώνετε την πανδημία και τις στιγμές της απομόνωσης λόγω Καραντίνας; Υπήρχε έκρηξη δημιουργικότητας. Εσείς πως το ζήσατε όλο αυτό;
– Σίγουρα προκαλεί ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα για όλους μας αυτή η απομόνωση. Μου κοστίζει το γεγονός ότι δε μπορώ να δω αγαπημένα μου πρόσωπα και να κάνω το αυτονόητο δηλαδή να συμπράττω επί σκηνής με συναδέλφους.
Προσωπικά αισθάνομαι τυχερός γιατί εν μέσω πανδημίας είχα και έχω την τύχη να επικοινωνώ με ανθρώπους μέσα από το μαγικό κόσμο του ραδιοφώνου.
Πρόκειται για την εκπομπή με τίτλο ‘Μεταξύ Σοβαρού και Αστείου’ που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο και δίνει τη δυνατότητα σε νέους στιχουργούς να αναδείξουν το ταλέντο τους.
Μαζί με το Χρήστο Αηδόνη μελοποιούμε τους νικητήριους στίχους και καταξιωμένοι ερμηνευτές χαρίζουν τη φωνή τους στα καινούργια τραγούδια.
Οπότε μπορώ να πω ότι αυτή η πρωτοβουλία μας έφερε πιο κοντά με τον κόσμο έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες.
“Ε”: Έχετε αποκτήσει κάποια νέα ρουτίνα, νέες συνήθειες, τις ημέρες της καραντίνας;
– Η αλήθεια είναι ότι έγινα περισσότερο φίλος με τα βιβλία. Μία συνήθεια που απέκτησα μέσα στην καραντίνα. Καλό το διαδίκτυο, αλλά το βιβλίο σε ταξιδεύει. Διεγείρει τη φαντασία χωρίς να σε οριοθετεί με εικόνες.
“Ε”: Θα θέλατε η τέχνη να είναι ένα πιο ισχυρό ανάχωμα στην κρίση;
– Φυσικά! Θα έλεγα ότι μέσω της τέχνης ο κόσμος μας γίνεται καλύτερος όπως και να το δει κανείς. Κάθε μορφή τέχνης έχει επιμορφωτικό χαρακτήρα. Χρειαζόμαστε την τέχνη για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας. Σκεφθείτε πόσα συναισθήματα μας δημιουργούνται μετά το πέρας μιας θεατρικής παράστασης που μας άρεσε ή μιας πετυχημένης συναυλίας που παρακολουθήσαμε. Αναντικατάστατες στιγμές γεμάτες ψυχική ευφορία.
“Ε”: Από το «ονειρεύομαι» μέχρι το «πραγματοποιώ» πόση απόσταση υπάρχει για σένα; Υπάρχει κάποιο όνειρό σου που είναι ακόμα ανεκπλήρωτο;
– Υπάρχει απόσταση που μειώνεται όμως μέσα από την προσπάθεια και τη θέλησή μας να πετύχουμε τα όνειρά μας. Θέλει πείσμα και πίστη σε αυτό που κάνουμε. Οι δυσκολίες είναι αρκετές αλλά με αγάπη και επιμονή θεωρώ πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε κάποια από τα όνειρα μας. Προσωπικά έχω πολλά όνειρα που είναι ανεκπλήρωτα αλλά τα περισσότερα τα κυνηγάω ακόμα. Ελπίζω να καταφέρω να πραγματοποιήσω έστω τα μισά.
“Ε”: Ως κοινωνία έχουμε προοδευτική ή συντηρητική ροπή;
– Στη χώρα μας θα έλεγα ότι είμαστε αρκετά συντηρητικοί. Τα τελευταία χρόνια βέβαια κάτι πάει να γίνει προς τη μεριά της προόδου. Αρκεί να ταξινομήσουμε σωστά τις έννοιες και να μη κάνουμε κατάχρηση σε καμία από τις δύο. Θέλει μέτρο πάντως και στις δύο περιπτώσεις.
“Ε”: Kαλλιτεχνικά τι να περιμένουμε από εδώ και πέρα. Πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
– Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση λόγω πανδημίας. Η ανάγκη για επικοινωνία είναι μεγαλύτερη από ποτέ διότι η ψυχολογία του κόσμου εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από τον πολιτισμό και τις δράσεις του. Θεωρώ ότι αυτή η κατάσταση θα αφήσει πολλά άλυτα προβλήματα πίσω της και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να ανακάμψουμε οικονομικά και να επιστρέψουμε στην περιβόητη κανονικότητα. Ας μη ξεχνάμε ότι δεν ακούγεται μέχρι στιγμής τίποτα σχετικά με την επανεκκίνηση των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων και ούτε έχουμε πάρει απαντήσεις από την πολιτεία. Μιλάω φυσικά για ερωτήματα που έχουν καταθέσει καλλιτεχνικά σωματεία σε σχέση με το τι μέλλει γενέσθαι στον πολιτισμό και ακόμα δεν έχουν πάρει απαντήσεις από την πολιτεία. Κάνω έκκληση στους αρμόδιους να εξετάσουν και να πάρουν θέση στο έντονο πρόβλημα που αφορά τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.
“Ε”: Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες της “εδεσσαϊκής”;
– Να είναι αισιόδοξοι όσο μπορούν και να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Είναι αλήθεια πως εμείς οι Μακεδόνες είμαστε χαμογελαστοί και εύθυμοι άνθρωποι. Ας μη χάσουμε αυτή μας την ταυτότητα. Υγεία και ευτυχία σε όλους και όλες.
Παγκόσμιος δαίμονας, βίντεο: https://m.youtube.com/watch?v=DtquPJmtVws&feature=youtu.be
Social Media
https://www.facebook.com/georgechatzisofficial
https://instagram.com/georgechatzisofficial?igshid=c1bgecu54agz
https://www.georgechatzis.com
https://open.spotify.com/artist/2pwYs9PbNQWd5s8Lw9JjoI?si=z3t9Oe1yTyKs_IIPeFFh3g&utm_source=copy-link
https://orcd.co/pagosmiosdemonas