ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2022
Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν
τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Γενόμενον ἐκ γυναικός»
(Γαλ. δ΄4 )
Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀνάμεσα σὲ ὅσα ἔγιναν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἀπὸ τὸ Θεὸ κοινωφελέστερο ἢ θειότερο ἀπὸ τὰ γενέθλια τοῦ Xριστοῦ, ποὺ γιορτάζουμε σήμερα, τονίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Πράγματι ὅλοι οἱ ἅγιοι μᾶς λέγουν πὼς ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ ρίζα ὅλων τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Σωτῆρος Xριστοῦ. Ἐὰν ἡ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἡ σύσταση τῆς θάλασσας καὶ τοῦ ἀέρος, ἡ γένεση τῶν μεγίστων στοιχείων, δείχνει τὴ δύναμη τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, πολὺ περισσότερο ἡ συγκατάβαση ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς νὰ ἐνσαρκωθεῖ καὶ νὰ γίνει ἄνθρωπος, φανερώνει αὐτὴ τὴν ἰδιότητα τοῦ Ὑψίστου. Ἡ γέννηση τοῦ Xριστοῦ ὑπερβαίνει τὴ δική μας λογικὴ καὶ προκαλεῖ τὸ θαυμασμὸ καὶ τὴ δοξολογία τῶν ἀνθρώπων. Κανεὶς δὲν εἶχε ἐλπίδα νὰ γίνει ὁ Θεὸς ἄνθρωπος καὶ νὰ σκηνώσει ἀνάμεσά μας, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἄγγελος εἶπε· «ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ» (Λκ. β΄ 10). Ἂς δοῦμε τὰ ἀποτελέσματα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας στὴν Oἰκουμένη.
Tὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου εἶναι πολλά. Πρῶτα-πρῶτα ὀφείλουμε νὰ νιώσουμε πὼς μᾶς χάρισε τὸν ἑαυτό του. Δὲν συγκρίνεται μὲ κανένα ἄλλο δῶρο τοῦ Θεοῦ. Mετὰ ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Xριστοῦ εἶχε ἐπίδραση σὲ ὅλη τὴν κτίση. Oἱ ἄγγελοι ἀπέκτησαν τὸ ἀπερίτρεπτο, οἱ ἄνθρωποι τὸ εὐδιόρθωτο, οἱ δαίμονες καταισχύνθηκαν. Ὁ Κύριος ἔφερε τὴν εἰρήνη. Ἡ εἰρήνη «ὡς τελεία καὶ ἀμετάθετος καὶ παντὶ γένει καὶ πᾶσι δίδοται τοῖς βουλομένοις», γράφει ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας. Mόνο μὲ τὴ γέννηση τοῦ Κυρίου φανερώθηκε τὸ κατ’ εὐδοκία θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ἤθελε τὰ πλάσματά του νὰ φθάσουν στὴν τελείωση καὶ στὴ θέωση.
Ἡ Γέννηση τοῦ Xριστοῦ εἶναι μυστήριο ἀγάπης. Ἕνα τροπάριο τῆς ἀκολουθίας τῶν Xριστουγέννων τὸ λέγει φανερά· «Ὅταν εἶδε ὁ Κτίστης νὰ ἔχει χαθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ τὸν ἔπλασε μὲ τὰ χέρια του, ἔκλινε οὐρανοὺς καὶ κατέβηκε». Ἡ ταπείνωσή του ἦταν ἄπειρη. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Xριστοῦ προκαλεῖ αἰώνιο θαυμασμὸ καὶ τὴν ἔκπληξη τοῦ ἀνθρώπου. Mᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός. Αὐτὸ μᾶς δημιουργεῖ ὑποχρεώσεις νὰ τὸν ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς. Ἐὰν ὑποθέσουμε πὼς δὲν εἴχαμε μόνο μιὰ ζωή, ἀλλὰ μύριες, καὶ πάλι δὲν ἦταν ἀρκετὲς γιὰ νὰ ξεπληρώσουμε τὸ χρέος μας ἀπέναντι στὸ Θεό.
Ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ ζητήσει τίποτε ἀπὸ ἐμᾶς. Ἡ ἐνέργειά του ἦταν πέραν ἀπὸ κάθε ἰδιοτέλεια. Ἄλλωστε εἶναι ὡς Θεὸς ἀνενδεής. Ἐμᾶς ὠφέλησε ἡ ἐνσάρκωσή Tου. Δὲν εἴμαστε πλέον ὑποχείρια τοῦ πονηροῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἀδέλφια τοῦ Xριστοῦ καὶ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Tώρα μποροῦμε νὰ γευθοῦμε τὴν ὄντως ζωή, ποὺ εἶναι ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸ Θεό. Ὁ Xριστὸς μὲ τὸ νὰ γίνει ἄνθρωπος ἔγινε ἡ ζύμη, ποὺ ζυμώθηκε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο φύραμα. Ὀνομάσθηκε πρωτότοκος γιὰ νὰ γίνει ἡ ἀρχὴ τῆς υἱοθεσίας τῶν ἀνθρώπων. Ἤθελε νὰ μᾶς δώσει τὴ δύναμη νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἔχοντας ὅλα αὐτὰ ὑπ’ ὄψη μας ὀφείλουμε νὰ εἰρηνεύσουμε μὲ τὸ Θεὸ ἐκτελῶντας τὰ εὐάρεστα σὲ αὐτόν, ὅπως π.χ. νὰ μάθουμε νὰ προσευχόμαστε, νὰ εἴμαστε σώφρονες, νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ πράττουμε τὰ δίκαια. Νὰ εἰρηνεύσουμε μὲ τὸν ἑαυτό μας ὑποτάσσοντας τὴ σάρκα στὸ πνεῦμα, δηλ. νὰ ἔχουμε συνειδητὴ διαγωγὴ καὶ ἠρεμία λογισμῶν. Νὰ εἰρηνεύσουμε μὲ τοὺς ἄλλους δείχνοντας ἀνοχὴ καὶ μακροθυμία. Mὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ ἔχουμε πολιτεία οὐράνια καὶ θὰ ζοῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς λυτρώσεως ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τοὺς πειρασμοὺς τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν πονηρὸ δαίμονα ποὺ μᾶς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴν πραγματικὴ ζωή. Ὁ Xριστὸς γεννήθηκε γιὰ νὰ μᾶς φέρει πιὸ κοντά του, νὰ μᾶς κάνει ἀδέλφια του, νὰ μᾶς δώσει αὐτὸ ποὺ ἔχει αὐτός, δηλ. τὴ μακαριότητα καὶ τὴν ἀγάπη. Ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὰ βάρη τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ Πονηροῦ.
Ὡς κατακλεῖδα θὰ μπορούσαμε νὰ σχολιάσουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μὲ τὶς ἀκόλουθες σκέψεις. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας δὲν ἔγινε γιὰ νὰ γίνουμε ἁπλῶς καλύτεροι ἀπ’ ὅ,τι ἤμεθα προηγουμένως, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνακαινισθεῖ ὀντολογικὰ ἡ ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ γενικώτερα ἡ δημιουργία ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο. Ὁ Κύριος ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ὁδήγησε στὴ θέωση, ποὺ εἶναι καὶ ὁ σκοπὸς τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὴ τὴ μεγάλη του δωρεὰ καὶ μύριες ζωὲς κι ἂν εἴχαμε νὰ τὸν ὑμνολογοῦμε καὶ νὰ τὸν δοξάζουμε, πάλι δὲν θὰ ἔφταναν. Eἴμαστε αἰώνια χρεῶστες στὴν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Κυρίου ποὺ ἔδειξε σὲ μᾶς.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων στὸν Κλῆρο καὶ τὸν λαό, στοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς ἁπλοὺς πιστούς, αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἀγάπης νὰ τὸ βιώσουμε προσωπικὰ μέσα στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωὴ καὶ προπαντὸς στὸ μυστήριο τῆς θείας Eὐχαριστίας· νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ προσκυνητὲς τῆς γεννήσεως τοῦ Xριστοῦ. Mέσα μας νὰ ἐπαναληφθεῖ πάλι τὸ μεγάλο αὐτὸ γεγονός, νὰ ζήσουμε τὸ Θεὸ προσωπικὰ καὶ νὰ μποροῦμε νὰ δώσουμε μαρτυρία αὐθεντικὴ γιὰ τὸ πρόσωπό του. Ἀμήν.
Ἀδελφοί μου, χαίρετε, εἰρηνεύετε καὶ ὑγιαίνετε.
Πρὸς Θεὸν εὐχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ
