Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, αλλά κ ο μήνας που γιορτάζεται ανά τον κόσμο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με την 8η του Μάρτη κάθε χρόνο να τιμούμε τη γυναίκα, μια ημέρα ορόσημο για το γυναικείο φύλο, αφού αυτή έρχεται να υπενθυμίσει τους αγώνες χιλιάδων ανώνυμων και επώνυμων γυναικών για τα δικαιώματά τους, την ανεξαρτησία τους και την αναγνώριση της προσφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο.
Σε ανάμνηση λοιπόν μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, πρωτογιορτάστηκε η μέρα αυτή στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στον ίδιο τόπο, ως εθνική μέρα της γυναίκας, ενώ τον επόμενο χρόνο διεθνοποιήθηκε ο εορτασμός και καθιερώθηκε σε όλες τις χώρες.
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε ότι το 1956 αναγνωρίζεται στις γυναίκες το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, ενώ με νόμο του 1955 έχουν το δικαίωμα να καταλαμβάνουν όλες τις δημόσιες θέσεις. Το γυναικείο όμως κίνημα πετυχαίνει τη μεγαλύτερη νίκη του, όταν καθιερώνεται στο Σύνταγμα του 1975 η αρχή της ισότητας των δύο φύλων και αποτυπώνεται ρητά σε πλήθος νομικών κειμένων, η προάσπιση κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως η προστασία της μητρότητας και η καθιέρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
Τη δεκαετία του ‘80 ψηφίζεται νόμος για τη διακοπή της κύησης, που συγκαταλέγεται ακόμα και σήμερα στους πιο φιλελεύθερους στην Ευρώπη, ενώ η ψήφιση του νέου οικογενειακού δικαίου το 1983 αλλάζει ριζικά τη θέση της Ελληνίδας στην οικογένεια, με την κατάργηση της αρχηγίας του άντρα, την ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε ό,τι αφορά την οικογένεια και το παιδί, καθώς και με την ελεύθερη βούληση της γυναίκας για άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι τα τελευταία χρόνια η εικόνα της γυναίκας έχει αλλάξει ουσιαστικά. Προτεραιότητα δεν είναι πάντα η απόκτηση οικογένειας αλλά η οικονομική ανεξαρτησία και η επαγγελματική της καταξίωση. Είναι γεγονός ότι η σημερινή γυναίκα αναγνωρίζει τις ικανότητές της, ασχολείται με τον εαυτό της, συμμετέχει όλο και πιο ενεργά και διακρίνεται σε όλες τις πτυχές της σύγχρονης ζωής, την οικονομία, την πολιτική, την επιστήμη, τον πολιτισμό, την τέχνη, κι αυτό μόνο προς όφελος του κοινωνικού συνόλου μπορεί να αποβεί.
Ωστόσο η πραγματικότητα καταδεικνύει πως ακόμη και σήμερα η έμφυλη ανισότητα παραμένει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μισθολογική ανισότητα ανάμεσα στα 2 φύλα και η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις ισχύος και δη σε πολιτικές, διευθυντικές και υψηλόβαθμες θέσεις ευθύνης. Το θέμα της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική ζωή του τόπου είναι πάντα επίκαιρο.
Οι γυναίκες αποτελούν το 51% του πληθυσμού της Ελλάδας, ωστόσο στην ενεργό πολιτική κατέχουν ένα πολύ μικρό ποσοστό. Μέχρι το 2019 μόλις το 10% των μελών των πολιτικών επιτροπών των κομμάτων που μας εκπροσωπούν στη Βουλή ήταν γυναίκες και 1 στους 6 βουλευτές ήταν γυναίκα. Την ίδια στιγμή στον παγκόσμιο χάρτη του ΟΗΕ σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική σε υπουργικές θέσεις, η Ελλάδα καταλαμβάνει μόλις την 74η θέση ανάμεσα σε 174 χώρες.
Βέβαια, κανείς δε μπορεί να παραγνωρίσει την προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για αύξηση της συμμετοχικότητας των γυναικών στην πολιτική σκηνή, με την καθιέρωση και περαιτέρω ενίσχυση της ποσόστωσης των γυναικών σε Εθνικές και Αυτοδιοικητικές εκλογές και με την επιλογή μιας γυναίκας για το κορυφαίο αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα άλλο σημαντικό θέμα αποτελεί η ανασφάλεια που αντιμετωπίζουν στον χώρο εργασίας τους εξαιτίας του φύλου τους, που πολλές φορές εκδηλώνεται με τη μορφή της σεξουαλικής παρενόχλησης και η οποία συχνά αποσιωπάται υπό τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.
Παράλληλα στατιστικές αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περιστατικά βίας σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες, ενώ σε υψηλό ποσοστό κινούνται τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας.
Ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία σήμερα προβάλλεται ως πολυσύνθετος πολυδιάστατος και απαιτητικός. Ταυτόχρονα βέβαια οι πολλαπλοί ρόλοι και οι ευθύνες συνεπάγονται αυξημένες πιέσεις, ενώ η διαχείριση του χρόνου μεταξύ οικογένειας – καριέρας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η γυναίκα σήμερα είναι σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, φίλη και άψογη στις κοινωνικές της υποχρεώσεις.
Καλείται να τους υπηρετήσει επάξια από τον περίγυρό της και να φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Τόσοι πολλοί ρόλοι για ένα μόνο άτομο. Και μέσα σε αυτούς τους ρόλους δεν πρέπει να χάνεται ο ένας και πιο σημαντικός: γυναίκα – εαυτός. Όσο πιο πλήρης και ισορροπημένη αισθάνεται μέσα της μια γυναίκα, τόσο πιο πολλά τα αποθέματα προσφοράς που έχει για τους άλλους. Έτσι θα καταφέρει να αποτελέσει ένα υγιές παράδειγμα για τα παιδιά της και τους ανθρώπους γύρω της.
Όμως η γυναίκα του σήμερα έμαθε και μπορεί να μιλάει πιο ελεύθερα από πριν, μπορεί να εναντιώνεται σε καθετί που προσβάλλει τα θέλω και την ύπαρξή της, πορεύεται με τη δύναμη του ενστίκτου και της καρδιάς της, ενώ ψάχνει πάντα τον σεβασμό και την αποδοχή της μοναδικότητας της.
*Ζέφη Κρούμτση
Δικηγόρος
Εδεσσα
✍️ Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “εδεσσαϊκή” Ν. Πέλλας (4/3/2023)
