«Η Παναγία μάς ενθαρρύνει στους αγώνες μας όχι απλώς συναισθηματικά, αλλά ως Μητέρα του Χριστού του Αρχηγού της ζωής, που έχει την παρρησία και την πραγματική δύναμη να μας σώσει. Η ονομασία Πονολύτρια δηλώνει την θεϊκή δύναμη που διαθέτει».
Προτείνουμε 3 ξεχωριστά βιβλία για την Παναγία μας
Στην επανέκδοση του παρόντος βιβλίου ο αείμνηστος θεολόγος και ιερέας π. Μιχαήλ Καρδαμάκης αναφέρεται στις σχέσεις του σύγχρονου ανθρώπου με την Παναγία.
«[…] Ο π. Μιχαήλ προσφέρει στον «ασάλευτο πύργο της Εκκλησίας», στη Θεοτόκο, αυτό που δεν είναι Εκκλησία για να γίνει, και αυτό που είναι για να διατηρηθεί. Γονατιστός ο συγγραφέας στο έδαφος της Εκκλησίας και με τη χάρη της προσευχής προσφέρει λόγους στον Θεό για να τους ακούει ο άνθρωπος, και στον άνθρωπο για να τους ακούει ο Θεός. Ο προσευχόμενος προσπαθεί να πάει, να αγγίξει, να νιώσει τον Θεό, και ο Θεός τον κρατά και τον πάει να νιώσει τον άνθρωπο.».
Από την εισαγωγή του βιβλίου
«Για μας τους σημερινούς ανθρώπους που ταρασσόμαστε από τα αυξανόμενα πάθη μας και κλυδωνιζόμαστε στην ταραγμένη θάλασσα του βίου μας, που βρισκόμαστε σε απορία και απόγνωση, εξ αιτίας της συγχύσεως και της παραφροσύνης της αντιφάσεως και της διαψεύσεως, της αδιαφορίας και της σκληρότητας του πολιτισμού μας, η Θεοτόκος παραμένει το αιώνιο θαύμα, η μόνη καταφυγή και ελπίδα μας. «Προς τίνα καταφύγω άλλην, Αγνή; Πού προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι; Πού πορευθώ; Ποίαν δε εξεύρω καταφυγήν; Ποίαν θερμήν αντίληψιν; Ποίαν εν θλίψεσι βοηθόν; Ει σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον».
Από τον πρόλογο του συγγραφέα.
Η ζωή και τα προσκυνήματα της Παναγίας μέσα από τα μάτια δυο παιδιών. Η Σέβη άνοιξε με προσοχή το καρυδένιο σεντούκι και μπροστά της απλώθηκαν όλες οι αναμνήσεις και η ζωή της γιαγιάς της. Καθώς παραμέρισε τις παλιές δαντέλες, τις περίτεχνες καρφίτσες, τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες και τα κιτρινισμένα προσευχητάρια, το βλέμμα της τράβηξε ένα κόκκινο παλιό view master! Ουάου, είχαν τέτοια παιχνίδια τα παλιά χρόνια; Αυτό πρέπει να είναι της μαμάς, είπε ο Γεράσιμος και άρπαξε το παιχνίδι. «Προσκύνημα στην Παναγιά» έγραφε η χάρτινη στρογγυλή ταινία που είχε μέσα. Η Σέβη και ο Γεράσιμος, οι ήρωες αυτής της ιστορίας, θα ταξιδέψουν νοητά στους Άγιους Τόπους, όπου περπάτησε και έζησε η Παναγία μας, θα μάθουν για τη ζωή της και με την ευλογία της θα ανακαλύψουν τη χαμένη εικόνα της!
Ο Ακάθιστος ύμνος έγινε ο εμβληματικός ύμνος του Βυζαντίου, κάτι σαν άτυπος εθνικός ύμνος και αργότερα έγινε ο πιο αγαπητός ύμνος όλων των ορθοδόξων. Και οι Σλάβοι και οι Αρμένιοι κι όλοι οι ορθόδοξοι τον ονομάζουν από την ελληνική λέξη «Ακατιστ» ! Η αξία του είναι και λογοτεχνική, αφού πρόκειται για ένα υπέροχο ποιητικό κείμενο, από το οποίο προήλθαν πολλές από τις θεοπρεπείς ονομασίες της Παναγίας που συναντούμε στα θεόπνευστα τροπάρια και στις άγιες εικόνες Της. Η σημασία του είναι και θεολογική, διότι συνδέει την θαυματουργική γέννηση του Χριστού “εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου” με την Ανάστασή Του και με την θαυματουργική διάσωση της Κωνσταντινούπολης από τους πανίσχυρους πολιορκητές της. Αλλά κυρίως η σημασία του ύμνου είναι υπαρξιακή, γιατί τον εγκολπώθηκαν τόσες αναρίθμητες γενεές ανθρώπων ανά τους αιώνες και είδαν μέσα από αυτόν την Παναγία ως Μητέρα διαχρονική όλων μας, η οποία με την αδιάλειπτη και αμέτρητη αγάπη Της δέεται πάντα στο Χριστό να μας βοηθήσει σε κάθε δυσκολία, πειρασμό ή δοκιμασία.
www.akritasbooks.gr
