Κάποιους ανθρώπους, νομίζω, είναι θέλημα Θεού να τους γνωρίζεις και να συνάπτεις φιλικούς δεσμούς μαζί τους.
Μπαίνουν στη ζωή σου ξαφνικά και η αύρα τους σε συνεπαίρνει και σε συγκινεί.
Δημιουργώντας, παράλληλα, έναν ιερό δεσμό φιλίας ετών, ασχέτως αν οι μέρες γνωριμίας είναι ελάχιστες…!!!
Η γνωριμία μου με την αγιογράφο, Θεοδώρα Τσάμη, έγινε με … τη σύγχρονη μέθοδο γνωριμίας, δηλαδή μέσω διαδικτύου, και βλέποντας τα έργα της… δάκρυσα!
Η εικόνα της Παναγίας, της Μητέρας Μας, με καθήλωσε. Αλλά και τα υπόλοιπα έργα της, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ιερής “κατάνυξης” και θείας μυσταγωγίας στην ψυχή μου.
Δεν ήθελε πολύ για να επικοινωνήσω μαζί της, να γνωριστούμε καλύτερα και να διαβάσετε, σήμερα, εσείς, την ακόλουθη, πραγματικά, πολύ ενδιαφέρουσα και γεμάτη ευλογία συνέντευξη, που δέχτηκε με μεγάλη ευγένεια ψυχής να μας παραχωρήσει:
“Ε”: Καταρχήν Θεοδώρα μου θα ήθελα να μου πεις πώς ξεκίνησες ν’ ασχολείσαι με την Αγιογραφία, τι ήταν, δηλαδή, αυτό που σε “έσπρωξε”, πώς έμαθες την τέχνη και πόσα χρόνια ασχολείσαι;
– Αγαπούσα τη ζωγραφική από μικρό παιδάκι. Θυμάμαι, ακόμα, ζωγραφιές που έκανα στα νήπια.
Εφτιαχνα βασίλισσες με στέμμα, πλούσια φορέματα, πετράδια και στολίδια… σαν της Παναγίας μας, που όσο χρυσάφι να της βάλεις, πάντα, θα είναι λίγο και θα ωχριά στη λάμψη και ομορφιά του προσώπου της.
Τότε πίστευα ότι τις εκκλησιές μας τις έφτιαχνε ο ίδιος ο Θεός και όχι ανθρώπων χέρια. Θαύμαζα το ξυλόγλυπτο τέμπλο με τις εικόνες του ναού της Αγίας Παρασκευής και δεν χόρταιναν τα μάτια μου.
Κάπως έτσι ενήργησε μέσα στο παιδικό μου μυαλουδάκι και δέχτηκα αυτή τη χάρη, που προσφέρουν τα άγια εικονίσματα στον άνθρωπο.
Τα πρώτα μαθήματα τα διδάχτηκα στη Σχολή της Μητρόπολης Εδεσσας και έπειτα πλάι σε μια εξαιρετική δασκάλα, την Αικατερίνη Αχαλκάτση, η οποία διακρίνεται για την ευσέβειά της προς την παράδοση της Εκκλησίας μας.
Κι έτσι, λοιπόν, περνώντας από διάφορα στάδια εκμάθησης και προσπάθειας, με τη βοήθεια του Θεού, έφτασα εδώ που είμαι.
Ολα αυτά, παράλληλα με την ευλογία που είχα να μεγαλώσουμε με τον σύζυγό μου τέσσερα παιδιά.
“Ε”: Ποιά τεχνοτροπία χρησιμοποιείς στα έργα σου ή εσύ, ως καλλιτέχνης, προσδίδεις τα δικά σου χαρακτηριστικά;
– Διδάχτηκα κρητική τέχνη στα πρότυπα του Θεοφάνη και άλλων μεγάλων Αγιογράφων, που, δόξα τω Θεώ, μας έχουν αφήσει αριστουργήματα.
Παράλληλα, μελέτησα και την μακεδονική σχολή, την οποία θαυμάζω, γιατί είναι πιο πλατιά και πλούσια τα χρώματά της.
Είναι σημαντικό ο Αγιογράφος να ακολουθεί τους κανόνες, γιατί γίνεται ιστόρηση του Ευαγγελίου. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι ο κάθε Αγιογράφος δεν έχει και τον προσωπικό του χαρακτήρα, αποτυπωμένο στα έργα του.
“Ε”: Η ενασχόλησή σου με την Αγιογραφία έχει επηρεάσει, καθόλου, τον τρόπο ζωής σου;
– Δεν γίνεται να μην επηρεασθείς από την τέχνη που υπηρετείς.
Θα σου πω κάτι να γελάσεις, λοιπόν…
Σε κάθε άνθρωπο που συναντώ, εντελώς, αυθαίρετα του φορώ νοερά κι ένα φωτοστέφανο, σε άλλους ταιριάζει πιο πολύ και σε άλλους λιγότερο, όλοι εν δυνάμει Αγιοι είμαστε.
“Ε”: Αλήθεια, θα ήθελες να μοιρασθείς μαζί μας, τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται, όταν αγιογραφείς τον Χριστό και την Παναγία, απ’ τα πιο Ιερά πρόσωπα της Ορθοδοξίας; Και αν πιστεύεις στη θαυματουργή δύναμη των εικόνων;
– Οταν αγιογραφώ, έχω έναν γλυκό φόβο … να μη με εγκαταλείψει ο Κύριος στα σκοτάδια μου.
Ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός μας δίνει τη δυνατότητα να αγιογραφούμε.
Αυτός λειτουργεί και μας φωτίζει, είναι ο αγιασμός και η οδός, τα πάντα δρα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Προσευχή μου είναι να με αξιώνει να τον υπηρετώ και να μιλάει η εικόνα Του στις καρδιές των ανθρώπων.
“Ε”: Είναι απαραίτητη η πίστη για κάποιον που θα θελήσει να ασκήσει την τέχνη της Αγιογραφίας;
– Ενας αγώνας είναι η πίστη, δεν υπάρχει ανθρώπινο μέτρο που να μπορεί να την μετρήσει.
Μόνο ο Θεός γνωρίζει, ο οποίος δρα μυστικά στην ψυχή του ανθρώπου.
Ολοι μεταμορφώνονται ανάλογα με την ταπείνωση και την αυτοπροσφορά τους.
Ολοι ευλογούνται.
“Ε”: Εχεις συμμετάσχει σε εκθέσεις με τον Σύλλογο Εδεσσαίων Καλλιτεχνών “Απελλής”. Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σου και πού μπορούμε να βρούμε έργα σου;
– Οι εκθέσεις πραγματοποιούνται για μια επιπλέον ανάδειξη της δουλειάς του καλλιτέχνη – αγιογράφου, παρ’ όλα αυτά η επαφή και η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι ουσιαστικότερη σε ιερούς χώρους.
Ο φυσικός χώρος της εικόνας είναι τα προσκυνητάρια των ναών και των σπιτιών μας.
Στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Πλατάνη Εδεσσας, εκεί αξιώθηκα να έχω αρκετές από τις εικόνες μου.
Οσο για τα σχέδιά μου … τα κάνω μόνο με μολύβι… τα υπόλοιπα είναι θέλημα Θεού!